Cursusreeks: Rafelranden van kleur, licht en donker

In twee korte cursussen gaan we op zoek naar de randen van wat er met kleurencombinaties en sferen van licht en donker mogelijk is.  Vincent van Gogh schreef eens over het schilderen van bloemen, dat hij de tegenstellingen in kleur zocht als blauw en oranje, rood en groen, en geel en paars. Daarbij probeerde hij gebroken en neutrale tonen te vinden, “om de brute uitersten met elkaar te verzoenen, in een poging om een intense kleur te bereiken en geen grijze harmonie.” 

Precies dat soort verkenningen gaan we doen in twee intensieve lessenseries, die je samen of afzonderlijk kunt volgen!

Deze cursus is zowel voor de beginnende als gevorderde cursist te volgen, cursisten worden individueel begeleid.

Vloekende kleuren

Soms kunnen contrasterende kleuren bijna schreeuwen. Of doet de combinatie pijn aan je ogen. In iemands kleding kan zo’n uitdagende uitdrukking van lef, van een eigen dwarse identiteit, weerzin opwekken. Maar hoe zit dat als je schildert: kunnen de felle kleuren die je aanbrengt elkaar dan ook gaan uitmaken voor rotte vis? Doorbreken vloekende kleuren de harmonie? Of is het zoeken naar een volmaakte kleurenbalans vaak wat al te braafjes? En hoe is onze smaak met betrekking tot kleur in de loop der tijd veranderd?

In deze vier lessen gaan we onderzoeken welke kleuren vloeken en wat er gebeurt als we ze toepassen. Laten we ze staan? Moeten we ze temperen, de vloek bezweren? Of creëren we, bijvoorbeeld door het toevoegen van een nieuwe, bemiddelende kleur, juist een spannend evenwicht dat eerder nog niet echt denkbaar was? Een cursus waarin we het avontuur zoeken en nieuwe uitdagingen aangaan. In de geest van Samuel Beckett: “Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better.”

Mediums: o.a. acrylverf, houtskool en pastelkrijt.

Warm donker en koud licht

“Reality is blocked light.” De werkelijkheid die we zien, is in feite licht dat op zijn weg wordt belemmerd. Daardoor worden vormen zichtbaar voor ons. In deze korte cursus van vier sessies gaan we de uitersten opzoeken. Hoe kun je een zwarte schaduw, een donkerte, creëren die toch nog gloedvol en warm overkomt? En hoe schep je een indringend zwart dat niet zo ver is doorgeslagen dat het als een zwart gat al het licht in zich absorbeert?

Andersom: is het ook mogelijk om in je schilderij juist hele schitterende lichte partijen aan te brengen die vrijwel gespeend lijken te zijn van warmte?

Wat dóet licht met de mens? In de middeleeuwen hadden mensen angst voor de demonen die zich in de donkerte van middernacht konden vertonen, de weerwolven en ander gespuis. Minder bekend is dat er een vergelijkbare angst was voor de ‘demon van de middag’, de daemonium meridianum. Die vertoonde zich, als de zon in het zenit stond, en er nergens meer schaduw was waarin je je kon verbergen en koelte kon vinden. Jezelf op dat moment in de volle zon plaatsen was gewoon vragen om moeilijkheden, je kon dan maar het beste een siësta nemen. Wat doet het met jou (en met jouw werk), als je – zoals Vincent van Gogh – juist op dát moment gaat schilderen in de korenvelden?

Mediums: o.a. acrylverf, houtskool en pastelkrijt.